ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Τα τελευταία χρόνια
γινόμαστε όλοι μάρτυρες μιας δίχως προηγούμενο, στη νεότερη και σύγχρονη
ιστορία του τόπου, επίθεσης σε εργαζόμενους, συνταξιούχους, ανέργους, νέους και
νέες.
Το σαθρό κομματικό σύστημα συνολικά (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ,
ΔΗΜΑΡ, ΧΑ, ΑΝΕΛ κλπ) σε απόλυτη
συνεργασία με την εγχώρια αστική τάξη, σε απόλυτη συνέργια με τους ιδιοκτήτες
των ΜΜΕ και των εθνικών εργολάβων υλοποιούν ένα οργανωμένο σχέδιο εξαθλίωσης
και εξόντωσης της μισθωτής εργασίας στη χώρα.
Συνεχίζουνε καθημερινά, παίζοντας ο καθένας το ρόλο του, να οδηγούνε
στην εξαθλίωση εκατομμύρια ανθρώπων, δίχως καμία προοπτική, δίχως την παραμικρή
ελπίδα για την επόμενη μέρα.
Την ίδια στιγμή που
υλοποιούνε τα σχέδιά της έχουνε αφήσει στο απυρόβλητο φοροκλέπτες, φοροφυγάδες
και κάθε έναν που τους χρηματοδοτεί με ¨μαύρο¨ χρήμα.
Στην πορεία αυτή το
Συνδικαλιστικό Κίνημα οφείλει και πρέπει να παίξει το ρόλο που του αρμόζει.
ΠΑΡΕΛΘΟΝ – ΠΑΡΟΝ – ΜΕΛΛΟΝ ΣΚ
ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Το Συνδικαλιστικό Κίνημα
της χώρας τα προηγούμενα χρόνια στηρίχθηκε κυρίως στις πάλαι ποτέ ΔΕΚΟ, στους
μαζικούς δηλαδή Κρατικούς Οργανισμούς που παρείχαν τόσο στο προσωπικό, όσο και
στα Συνδικαλιστικά στελέχη μια υποτυπώδη ασφάλεια. Βασίστηκε και στηρίχθηκε σε λογικές
κομματικής εκπροσώπησης σε χώρους δουλειάς όχι απέναντι στην εργοδοσία, αλλά
απέναντι στο εκάστοτε κομματικά τοποθετημένο ¨αφεντικό¨.
Αυτό το Συνδικαλιστικό
Κίνημα μέσα από τα τεράστια λάθη και τις μεγάλες παραλείψεις κατάφερε
πολλά. Πέτυχε όλα αυτά που σήμερα
ονομάζουμε κατακτήσεις και κεκτημένα των εργαζομένων και της κοινωνίας. Με δεδομένη βέβαια τη συντεχνιακή αντίληψη
των πραγμάτων κατάφερε να αναπτύξει πολλές φορές με ανισόρροπη ανάπτυξη
αρκετούς κλάδους εργαζομένων σε ολόκληρη τη χώρα. Το Συνδικαλιστικό Κίνημα όμως έκανε ένα
τεράστιο λάθος, εξελίχθηκε σε κομμάτι
συνδιοίκησης των κρατικών Οργανισμών και έτσι σήμερα λοιδορείται και
εκφυλίζεται όπως το πολιτικό σύστημα του τόπου.
